Dag lieve muziek vrienden,

Ik vind het leuk om wat meer over mij zelf te vertellen.

Ik ben geboren als Bernard Berkhout op 25 augustus 1955 te Amsterdam en heb de afgelopen 30 jaar in Purmerend gewoond. Januari 2020 hebben we Noord Holland verruilt voor het prachtige Groningen en wonen nu in Vlagtwedde.

Ik groeide op in een muzikale familie, operette was wat de klok sloeg. Op mijn 10e begon ik bij drumband Jacob Maris te trommelen maar na een aantal vellen en stokken te hebben vernield kreeg ik een signaaltrompet (zonder ventielen) daar kon minder aan stuk. Maar dat beviel thuis en de buren niet, einde loopbaan.

Op mijn 42e, mijn drie kinderen zaten al een tijdje op de muziekschool, vond ik het trompetspelen van mijn zoon en zijn docent heel leuk. Ik kreeg een paar proeflessen voor mijn verjaardag en wilde nooit meer wat anders. Eerst samen met één trompet een Bach TR300  en twee mondstukken en later mijn eigen TR300.

De docent had ook een smal band (kweekvijver) en een echte Bigband, die jazz wat was dat een geweldige muziek. Ik raakte verslaaft aan trompettist Chet Baker (zijn muziek wel te verstaan) en mijn docent werd mijn maatje (december 2014 overleden).

Van de Smal Band overgestapt na een tijdje naar de Bigband als 4e trompet, ik heb daar een paar heel fijne jaren gehad. Ook speelde we samen in een gelegenheid combo  “Waterland en vrienden”.

Ik had goed gespaard en kon mij een Bach Stradivarius model 37 aanschaffen, het voelde als een tweede huwelijk zo gelukkig ben ik er mee.

Een bandlid vroeg mij te komen spelen in hun Herautengroep “De Stadsherauten van Purmerend” gekostumeerd en al, dit alles op een authentieke signaaltrompet en dat viel behoorlijk tegen wand de buis is wel 2 meter lang (mondstuk tot beker). Ik heb 10 jaar in veel kastelen en voor verschillende feesten gespeeld.

Door een lange periode van ziekte heb ik niet meer gespeeld en zelfs aangekochte blaasinstrumenten weggedaan. Ik heb nog in 2019 bij een fanfare KNA geprobeerd om mee te spelen, lieve mensen maar het was te veel, te groot, te druk.

In Vlagtwedde ontdekte ik muziekvereniging Dindua en ben ik een avond repetitie wezen luisteren, ik werd hartelijk ontvangen. Het voelde goed er hangt een ontspannen sfeer en de groep is niet te groot en ja hoor kreeg gelijk een paar muziekstukken mee. Fijn weer terug op mijn trompet!

De repetitie voelt als thuis komen en de groep als een warm bad, er word serieus gerepeteerd maar er is ook ruimte voor een grap! Er staan leuke optreden op het programma, niet te veel, gewoon genoeg.

Ik voel mij helemaal thuis bij Dindua.